همین چندروز پیش بود که برای تشویق تیم ملی تو مسابقات لیگ جهانی همه اومده بودن و ورزشگاه رو پرکرده بودن... چه شوروشوقی بود... وقتی دوربین میومد رو صورت حسین معدنی زوم میکرد تا ترجمه ی حرفای کواچ رو بگه من و ابجیم میخندیدیم میگفتیم :اخه حسین اقا تو مگه ترجمه بلدی؟" میدونستیم بلده ولی خب دیگه حتی ما هوادارا هم بس که صبوری دیده بودیم ازش باهاش شوخی میکردیم.... بازیها که تموم میشد و میبردیم مهدوی همش میپرید تو بغل حسین معدنی.... چه شکوهی داشت روزهای شاد والیبال.... گرچه بعد بردهای تیم ملی نمیریختیم تو خیابون که هلهله کنیم ولی ته دلمون ولوله بود.... امروز اما.... بازهم سالن دوازده هزار نفری ازادی باشکوه بود.... باشکوه تر از همیشه... جوان خوب والیبال ایران.. مرد بی غرور ورزش حالا یک گوهری بود که با پرچم وطنش به صدف برمیگشت.... بچه ها بازم مث اونموقع ها که ژاپن رو میبردیمو و حسن معدنی رو میگرفتن رو دستاشون.... بازم همینکارو کردن... حسین معدنی رو دستای بچه ها دور افتخار زد.... پدرش میگفت حسین تاج سر من بود.... او تاج سر والیبال ایران بود و امروز.... هیچ کس حتی باور نمیکنه که ما حسین معدنی رو از دست دادیم....
خدایا.... این حسین اقا 70 میلیون رو باهم شاد کرده.. واسه شاد شدنش همین کافیه پس امشب هواشو داشته باش... اللهم صل علی محمد وال محمد

"از جمعه که این خبر رو شنیدم تا امروز حتی یک لحظه تصویرش از جلو چشام محو نشده... اونایی که والیبالی بودن میدونن چی میگم.... امروز با دیدن مراسم تشییع پیکرش فقط تونستم اشک بریزم.... هنوز باورم نمیشه.. هعی.. خدارحمتش کنه... منکه هنوز تو شوکم"

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نويسنده : رضا | تاريخ : یک شنبه 12 مرداد 1393برچسب:,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |